آزاد کوه قله ای با ارتفاع ۴۳۵۵ متر پس از دماوند مرتفع ترین قله در رشته کوه البرز مرکزی است. این قله به شاهزاده کج گردن معروف است زیرا به قله آزادکوه را از هر زاویه‌ای نگاه کنید، به شاهزاده‌ای نجیب و زیبا می‌ماند، که سر خود را کج کرده است و متواضعانه دامنه‌ها و دشت‌های فراخ زیر پایش را می‌نگرد. از این رو آن را شاهزاده گردن‌کج البرز مرکزی نامیده‌اند.در جناح شمالی خلنو و در نزدیکی کوه های نور قرار دارد. قله آزاد کوه سرچشمه اصلی رودخانه هراز است و در امتداد جنوبی رشته کوه <<وروشت>> تا کوه گرگ قرار دارد و مسیر های صعود این قله، جانپناه و یا پناهگاه ندارند به همین علت اگر قصد شب مانی در مسیر صعود این قله را دارید باید با خود چادر حمل کنید و در زمستان نیز این موضوع را رو نظر داشته باشید.مسیر های صعود به قله آزاد کوه:آزاد کوه دارای پنج مسیر برای صعود به قله است: روستای کلاک بالا: در این مسیر به روستای کلاک بالا می رسیم و در دره به پیمایش میکنیم تا به گردنه چورن برسیم و از آن جا از طریق یال به قله آزاد کوه صعود میکنیم.روستای وارنگه رود: این مسیر، طولانی‌ترین مسیر برای صعود این قله است که از این مسیر باید از روستای وارنگه رود خود را به گردنه سوتک برسانید و برکه زیبای کمان کوه و سرماهو در این مسیر قرار دارد و پس از پیمایش گردنه چورن به قله آزاد کوه میرسید.روستای نسن: مسیر دسترسی به قله آزاد کوه از طریق این مسیر، آبادی کوچک نسن است که پس از مدتی پیمایش به یک سه راهی خواهید رسید. در این نقطه دره سمت چپ به گردنه چورن و دره سمت راست به دشت کمانکوه منتهی می شود و پس از رسیدن به گردن چورن به قله آزاد کوه میتوانید صعود کنید.روستای ناحیه:برای صعود قله از این مسیر به روستای ناحیه رفته و به سمت غرب پیمایش میکنیم و از سمت چپ قله نارچو عبور میکنیم و به گردن چورن، سپس قله آزاد کوه میرسیم.گرده آزاد کوه: این مسیر نیز از طریق روستای کلاک قابل دسترسی است. از تمام مسیرهای مذکور، این مسیر تنها دارای بخش‌هایی با مهارت فنی است. شرح برنامه:ما در این برنامه مسیر کلاک بالا را برای صعود به قله آزاد کوه انتخاب کردیم و ساعت ۱۲ظهر از تهران به سمت روستای کلاک بالا حرکت کردیم و پس از مسافت ۱۲۰ کیلومتر و حدود ساعت ۳بعد از ظهر به وسیله مینی بوس به روستای کلاک بالا رسیدیم و پس از جلسه معارفه کوتاهی در راه روستا برای صعود قله از میان کوچه‌ای که در کنار آن رودخانه ای وجود داشت حرکت کردیم و صعود خود را از ارتفاع ۲۶۵۰ متری شروع کردیم و در مسیر پاکوب مشخصی به جهت جنوب غربی مسیری با شیب ملایم با کوله های نسبتا سنگینی که وسایل شب مانی مان در آن قرار داشت در دره  پیمایش کردیم و در ابتدای پیمایش، قله ی بلند آزادکوه در سمت راست ما قابل مشاهده بود و در مسیر ما پل چوبی بود که از آن عبور کردیم و چشمه ای نیز در مسیر ما بود و از آن جا آب برداشتیم و مسیرمان را ادامه دادیم و یک بار نیز از روی آب رد شدیم و جهت پیمایش ما بیشتر به سمت غرب شد و بعد از پیمایش مسیری که حالت سنگی بیشتری داشت از ارتفاعی بیشتر از آب رودخانه پیمایش کردیم و تقریبا تمام مسیر رسیدن به کمپ در صعود جهت جنوب غربی بودو آب رودخانه نیز در سمت چپ ما قرار داشت  و پس از پیمایش۶ کیلومتر به کمپ مان در ساعت ۶:۳۰ عصر  در ارتفاع ۳۵۰۰ رسیدیم و تعدادی از تیم ما به به سمت چشمه که در نزدیکی ما قرار داشت رفتند و برای کل تیم آب آوردند. چادر های مان را برپا کردیم و شب را در چادر های مان در هوای مثبت ۸درجه سانتی گراد سپری کردیم و صبح ساعت ۵:۳۰ صبح با کوله های سبکی همه ی تیم به جز یک نفر از همنوردان که تصمیم بر ماندن در کمپ را گرفت برای صعود قله حرکت کردیم و در آن جا پیمایش مان را به سمت غرب با شیب ملایمی در پیش گرفته در پاکوبی که در زیر یال بود مسیر کمپ  به سمت گردن چورن طی کردیم و در مسیرمان سنگ ایستاده ی بزرگی که در ارتفاع بالاتری از ما روی یال قرار داشت و ما در مسیر پاکوب از سمت راستش از فاصله ای حدود ۱۰۰ متری عبور کردیم و در پیمایش کمپ تا گردنه چورن، قله نارچو را در جهت شرق مان یعنی پشت سر مان دیده میشد و در نهایت با طی مسافت ۲.۵ کیلومتر در جهت غرب در ساعت ۶:۴۵ به گردنه چورن در ارتفاع ۳۸۵۰رسیدیم و چشمه ای که قبل از گردنه چورن قرار داشت متاسفانه خشک شده بود. در گردنه چورن استراحت کوتاهی کردیم و از آن جا قله ی  آزاد کوه جهت شمال غربی مان با مسیر پر شیبش و از جهت شرق قله نارچو و در جهت جنوب غربی مان قله های کمانکوه،سرماهو،یخچال،کهنو و سوتک نمایان بود و پس از استراحت در گردنه چورن به سمت قله آزاد کوه راه افتادیم و پیمایش مان را به سمت شمال غربی با شیب بسیار تند  را بر روی یال در پیش گرفتیم و مسیر رسیدن به این قله سنگلاخی بود و پس حدود ۱.۵کیلومتر در جهت شمال غربی بر روی یال در ساعت ۸:۴۵ دقیقه به قله آزاد کوه رسیدیم. بر روی قله آزاد کوه قله های علم کوه و وروشت در شمال و خط الراس های خلنو، اسبی چال، نوسم بویدر،خرس چال،هرزه کوه،کلون بستک، سکه نو، سی چال و همچنین مانند گردنه چورن، قله های کمان کوه،سرماهو،یخچال،کهنو و از سمت جنوب و قله خاک سرخ به چشم میخورد و پس از عکس گرفتن و قله فرعی آزاد کوه که در سمت غرب در فاصله ۲۰۰ متری از قله ای که ما صعود کردیم قرار داشت صعود شد و پس از استراحت کوتاهی در ساعت ۹:۲۰ قله را ترک کردیم و مسیر فرود را از همان مسیر صعود در پیش گرفتیم و حدود ساعت۱۲ به کمپ مان رسیدیم و پس از خوردن ناهار و جمع کردن وسایل و چادر هایمان به سوی روستا حرکت کردیم و ساعت ۳برنامه تمام شد و به  روستا و محل پارکینگ رسیدیم و سوار مینی بوس شدیم و راهی تهران شدیم و چند ساعت بعد به تهران رسیدیم.

برنامه‌ی مورد نظر در ساعت ۲۲ روز چهارشنبه ۲۸ تیرماه از پایانه‌ی غرب تهران شروع شد تا تیم ۵ نفره‌ی ما با اتوبوسِ در نظر گرفته شده توسط باشگاه، خود را از تهران به مشگین شهر برساند. صبح روز بعد حوالی ساعت ۷:۳۰ با نزدیک شدن به مشگین شهر، دورنمایی از کوه سبلان نمایان بود که در نهایت در ساعت ۸:۳۰ به پایانه‌ی مشگین شهر رسیدیم. به جهت داشتن زمان کافی برای رسیدن به مبدا صعود، تصمیم بر صرف صبحانه در داخل شهر و همچنین بازدید از مشگین شهر شد. پس از سپردن کوله‌ها و وسائل به یکی از متصدیان پایانه، راهیِ مرکز شهر برای صرف صبحانه شدیم. با توجه به این که عسل سبلان یکی از مرغوب ترین عسل های کشور است، ترجیحِ گروه ما نیز عسل و سرشیر به عنوان صبحانه بود که در یکی از قهوه خانه‌های سطح شهر صرف شد. پس از آن راهیِ یکی از معروف ترین مکان‌های دیدنی مشگین شهر با نام «پل معلق» شدیم که از آن به عنوان طولانی ترین پل معلق خاورمیانه یاد می‌شود. پس از بازدیدِ چند ساعته از این منطقه و همچنین صرف ناهار، با برداشتن کوله ها و وسائل از پایانه، راهی منطقه‌ی شابیل شدیم. برای رسیدن به شابیل می توان از تاکسی‌های موجود در پایانه و یا تاکسی‌های اینترنتی (با توافق هزینه) استفاده کرد. مسیر مشگین شهر به شابیل از دهستان لاهرود واقع در شرق مشگین شهر (جاده‌ی اردبیل به مشگین شهر) می‌گذرد و سپس در جهت جنوب به منطقه‌ی شابیل می‌رسد. در مسیر، قله‌های سبلان، هرم و کسری خودنمایی می‌کنند. مسیر، تماماً آسفالت است که در نزدیکی شابیل در کنار جاده، دره‌ای با نام آذری «شیروان دره سی» در دامنه‌ی سرسبز و زیبای سبلان، زیبایی مسیر را دوچندان می‌کند. پس از طی تقریبا ۱ ساعت، در ساعت ۱۵ به منطقه ی شابیل به ارتفاع ۲۷۰۰ متر رسیدیم.ادامه‌ی مسیر، برای رسیدن به پناهگاه شمال شرقی سبلان (حسینیه) جاده‌ای خاکی‌ست که برای گذر از آن، حتما باید از خودروهایی مثل پاترول یا لندروور استفاده کرد که در همان شابیل به تعداد کافی وجود دارد. در شابیل، رستوران و فروشگاه نیز هست اما بهتر است وسایل مورد نیاز، خصوصاً کیسه‌ی بزرگ یا گونی برای حمل کوله بر روی خودرو از قبل تهیه شود. با اجاره‌ی یک خودروی لندروور و پس از طی تقریبا ۱ ساعت، در ساعت ۱۶ به پناهگاه در ارتفاع ۳۷۰۰ متر رسیدیم و اتاقی که از قبل توسط باشگاه رزرو شده بود را تحویل گرفتیم. فضای اطراف پناهگاه به گونه‌ای‌ست که برای شب مانی از چادر نیز می‌توان استفاده کرد اما به جهت آب وهوای ناپایدار منطقه و همچنین راحتی بیشتر در قبل و بعد از صعود، رزرو اتاق توصیه می‌شود. در پناهگاه، فروشگاهی هست که تقریبا تمامی مایحتاج، اعم از غذا، نوشیدنی، تنقلات و... را موجود دارد اما به لحاظ اطمینان، بازهم بهتر است تمامی لوازم از قبل تهیه شود. همچنین در کنار پناهگاه چندین شیر آب قابل شرب تعبیه شده است که در زمان اجرای برنامه، قابل استفاده بود. پس از استقرار در اتاق، چند ساعتی به صرف میان‌وعده، استراحت و گپ و گفت گذشت. سرپرست برنامه پس از چک و کنترل وضعیت هوا، زمان مناسب برای صعود را ساعت ۲ بامداد تعیین کرد. در نتیجه پس از صرف مقدار مختصری شام و آماده کردن تجهیزات مورد نیاز برای صعود، آماده‌ی استراحت و خواب شدیم.در ساعت ۱:۳۰ با اعلام سرپرست برنامه، بیدار و با صرف مقدار مختصری مواد قندی آماده‌ی صعود شدیم. طبق برنامه ریزی، درست در ساعت ۲ بامداد با چینش ترتیبی نفرات توسط سرپرست برنامه، پیمایش را شروع کردیم. در برنامه‌های چند روزه که احتمال پیمایش در تاریکی شب وجود دارد، داشتن هدلایت مناسب با باتری اضافه، اهمیت ویژه‌ای دارد. مسیر که یال شمال شرقی قله بود، از همان ابتدا دارای شیبی متوسط است اما بخش‌هایی از آن که به شکل زیگزاگ است صعود را راحت تر می‌کند. پس از طی تقریبا ۲ ساعت (با استراحت‌های چند دقیقه‌ای) شیب، کمتر می‌شود. روبرویمان برف تازه و پشت سرمان کرانه‌ی آبی آسمان که هنوز پرستاره است و نوید طلوع را می‌دهد، به وجدمان می‌آورد. تقریبا در سرتاسر مسیر، پرچم‌های راهنما، نصب شده است. پیش رویمان مسیری با شیبی تند را می‌بینیم و ادامه می‌دهیم. مسیری که از کنار برفچالی زیبا و بزرگ می‌گذشت. در نهایت، با رسیدن به انتهای این مسیر پرشیب، به سنگی ملقب به «سنگ محراب» در ارتفاع ۴۷۵۰ متر رسیدیم. سنگی که بر اساس روایات، محل عبادت زرتشت بوده است. ادامه‌ی مسیر تقریبا هموار است که پس از طی تقریبا ۵ دقیقه از سنگ محراب، در ساعت ۶:۱۵ به دریاچه‌ی زیبای سبلان رسیدیم (در مجموع ۴ ساعت و ۱۵ دقیقه پیمایش) با گرفتن عکسی یادگاری و استراحتی کوتاه در ساعت ۶:۳۰ مسیر بازگشت را از همان مسیر صعود پیش گرفتیم و در نهایت در ساعت ۹ (با استراحت های چند دقیقه ای) به پناهگاه رسیدیم. پس از استراحتی چند ساعته، پناهگاه را ترک کردیم و در ساعت ۱۳:۳۰ مسیر بازگشت به شابیل را پیش گرفتیم.منطقه‌ی شابیل دارای یکی از معروف ترین آبگرم هاست که کوهنوردان بسیاری پس از صعود از آن استفاده می‌کنند. اما گروه ما به صرف ناهار در شابیل بسنده کرد. در نهایت پس از بازگشت به مشگین شهر، در ساعت ۲۲ با اتوبوس از قبل رزرو شده توسط باشگاه، راهیِ تهران شدیم. برنامه در ساعت ۷:۳۰ صبح شنبه در پایانه‌ی غرب تهران به پایان رسید. پی نوشت:۱- یال شمال شرقی سبلان، به دلیل تردد بیشتر نسبت به سایر جبهه‌ها، در بخش‌هایی دارای چندین پاکوب است که برخی از آن‌ها، راه به جایی نمی‌برند و با انحراف از مسیر اصلی باعث خطرات احتمالی می‌شوند. در نتیجه، لازم است این قله با سرپرست و راهنمای مسلط و همچنین با استفاده از تجهیزات و وسایل مسیریابی صعود شود.۲- در اتاق ها پریز برق وجود ندارد و لامپ اتاقِ، فقط ازساعت ۲۰ تا ۲۳ روشن است.۳- پاترول ها در شابیل با ظرفیت ۸ نفر و لندروورها برای ۶ نفر هستند.

مسیرهای دسترسی:قله خلنو از چندین مسیر قابل دسترسی است. 1-از طریق روستای لالان، آبشار لالان، گردنه ورزاب و قله خلنو 2-از طریق خط الراس سرکچال به قله برج، تیغه های ژانداک و قله خلنو 3-از طریق دره وارنگه رود، دریاچه خلنو و قله خلنو4-از طریق خط الراس جانستون به قله ورزاب، گردنه ورزاب و قله خلنو وضعیت جوی روز برنامه: در روز برنامه هوا کاملا صاف و آفتابی با حداکثر دمای 10 درجه در قله و سرعت وزش باد تا 15 کیلومتر بود. وضعیت آنتن دهی منطقه:بعد از روستای لالان و در وردی تنگه لالان آنتن موبایل قطع شده و در طول مسیر دسترسی به موبایل وجود ندارد.وضعیت دسترسی به آب شرب: در مسیر دو چشمه وجود دارد. قبل از آبشار لالان چشمه تلخاب که آب آن برای آشامیدن مناسب نیست و چشمه دوم بالاتر از آبشار و در ابتدای مسیر دره ورزآب که آب گوارا و قابل شرب دارد.  شرح برنامه: روز جمعه 23 تیرماه از مبدا حرکت همیشگی باشگاه آلپ واقع در زیر پل سیدخندان روبروی موزه عباسی حرکت با همراهی 6 نفر از همراهان باشگاه و در ساعت 2.30 دقیقه بامداد آغاز شد. با توجه به عدم جابجایی ساعت در سال 1402 و گرم شدن هوا و به جهت استفاده هر چه بیشتر از هوای خنک صیحگاهی ساعت حرکت زودتر از برنامه های دیگر در نظر گرفته شد. با حرکت به سمت منطقه فشم و روستای لالان در ساعت 4 صبح به محل پارکینگ در انتهای روستا رسیده و با آماده شدن نفرات به سرعت به سمت قله رهسپار شدیم.بعد از محل پارکینگ و در محل دو راهی در روستا، باید به سمت راست و راه باریکی که اطلاعات راهنمای محلی بر دیوار آن خودنمایی میکند وارد شده و در مسیر خلاف جهت رودخانه ادامه مسیر داد. پس از طی مسافتی کوتاه باید از رودخانه عبور کرد که خوشبختانه دو تخته چوبی جهت عبور ایمن در این محل قرار گرفته بود، با عبور از رودخانه و قرار گرفتن رودخانه در سمت چپ مجددا در دره به سمت آبشار ادامه مسیر دادیم. هوای مطبوع و خنک صبح تابستان انرژی تیم را مضاعف کرده و با سرعت مناسبی در شیب ملایم دره پیشروی نمودیم. ساعت 5.45 دقیقه به چشمه تلخاب رسیده و طبق برنامه ریزی قبلی سرپرست برنامه، مشغول صرف صبحانه ای سبک شدیم. با تجدید قوا و یک ربع استراحت و به منظور حرکت تیم در خنکی هوا با ریتم حرکت مناسب و نه چندان آرام در ساعت 6.30 صبح به آبشارلالون و محل کمپ تیم های دیگر رسیدیم. تیم های زیادی قله خلنو را به صورت یک و نیم روزه و با شبمانی در محل آبشار صعود میکنند که با توجه به شرایط مناسب تیم باشگاه آلپ و به جهت جلوگیری از کوله کشی صعود یکروزه در دستور کار بود.با رسیدن به محل آبشار و توصیه سرپرست همه اعضا تیم باتوم های خود را آماده کرده و با سرقدمی آقای علیرضا رشید حرکت به سمت بالای گردنه پرشیب ورزآب آغاز شد. با حرکت آهسته و استراحت های 5 دقیقه ای در هر ساعت، تیم موفق به صعود گردنه شده و در ساعت 9 صبح در بالاترین نقطه گردنه مستقر شدیم. در اینجا منظره زیبای قلل برج، خلنو کوچک و بزرگ در سمت چپ، قلل میش چال، سرخرسنگ و پالون گردن در روبرو و قلل جانستون و خرسنگ در سمت راست هر کوهنوردی را مملو از انرژی و آماده صعود خواهد کرد. با توجه به صعود کندتر یکی از همنوردان، بیسیم در اختیار ایشان قرار گرفت و با ارتباط ایشان با سرپرست برنامه مقرر شد ایشان با صعود آهسته تر به سمت قله حرکت نمایند. با حرکت از روی گردنه و کاهش موقت ارتفاع وارد کاسه خلنو شده و با ورود به مسیر زیر قله که شیب بیشتری داشت با گام آهسته به سوی قله حرکت کردیم. مسیر زیر قله خلنو کوچک به سمت این قله رفته و با طی مسیر با شیبی تند به گردنه مابین دو قله خلنو کوچک در سمت چپ و قله خلنو در سمت راست میرسیم. با توجه به آمادگی تیم و حرکت پیوسته و با سرعت خوب راس ساعت 11 صبح بر فراز قله قرار گرفتیم. با گرفتن عکس های یادگاری و صرف غذایی سبک پس از 45 دقیقه فرود را آغاز کرده و با همراه شدن نفر عقب گروه در ارتفاع 4100 متری تمام نفرات تیم به سوی گردنه ورزآب رفتیم. پس از نیم ساعت به بالای گردنه رسیده و با خوردن ناهار و تجدید قوا مسیر شن اسکی فرود را در پیش گرفتیم. این مسیر تا نزدیکی آبشار و تا محل چشمه بالای آبشار امتداد دارد و سرعت فرود را چند برابر میکند، لیکن در صورتی که اعضای تیم به تکنیک های فرود مسلط نباشند زمین خوردن در این مسیر چندان دور از انتظار نیست اگرچه خطری هم به همراه نخواهد داشت. به هر حال توصیه میگردد در صورت وجود ریسک و عدم آشنایی، مسیر پاکوب فرود در سمت راست شن اسکی انتخاب گردد. با ادامه فرود در ساعت 4 عصر به محل پارکینگ روستا و مینی بوس تیم رسیدیم و پس از 12 ساعت و پیمایش بیش از 22 کیلومتر برنامه به پایان رسید. مسافت پیمایش شده: ۲۲ کیلومتر ارتفاع مبدا :۲۵۰۰ ارتفاع قله: ۴۳۷۵ ارتفاع گرفته شده: ۱۸۰۰